09.10.2023

KOMUNIKACJA Z NASTOLATKIEM

być traktowanym poważnie – czasem coś błahego dla Ciebie jest dla niego poważną sprawą;
jasnych zasad – jako rodzic masz prawo mieć określone oczekiwania względem swojego dziecka, a ono ma prawo je znać;
pochwał – chwaląc swoje dziecko budujesz jego poczucie wartości, zachęcasz do podejmowania dalszych wysiłków, a także chronisz przed szukaniem akceptacji u negatywnych rówieśników.

Zawsze traktuj je z szacunkiem.
Skup całą swoją uwagę na dziecku i na tym, co mówi – nie przeskakuj na inne tematy.
Nie zakładaj, że wiesz, co chce powiedzieć Twoje dziecko.
Jeśli nie jesteś pewien, czy dobrze rozumiesz, o co chodzi dziecku, zapytaj zamiast się domyślać.
Nie używaj ironii w poważnych rozmowach.

Akceptuj uczucia, jakie się w nim pojawiają, nawet takie jak: złość, lęk, zazdrość.
Pomagaj dziecku nazywać to, co przeżywa: „Widzę, że jest Ci smutno/ jesteś zły…”
Nie zgadzaj się na zachowania, których u dziecka nie akceptujesz: „Widzę, że jesteś wściekły. Nie zgadzam się jednak, byś na mnie krzyczał.”

To normalne. Możesz przeżywać takie uczucia jak: złość, wstyd, lęk. (Nie ma dobrych i złych uczuć. Wszystkie są potrzebne.)
Zatrzymaj się – nie działaj pochopnie.
Wróć do sprawy, kiedy ochłoniesz.

To, co trudne, mów dziecku w sposób, który łatwiej przyjąć:

Zamiast oceniać:

Jesteś nieodpowiedzialny, bo nie dotrzymałeś naszej umowy!

Wyraź swoje uczucia i oczekiwania:

Złości mnie, kiedy nie dotrzymujesz naszej umowy, ponieważ tracę do Ciebie zaufanie. Chcę, żebyś robił to, na co się umówiliśmy.

Mów wprost, czego oczekujesz – nie licz na to, że dziecko samo się domyśli. „Twoim obowiązkiem jest wynoszenie śmieci. Chcę, żebyś codziennie sprawdził, czy trzeba to zrobić.”; „Oczekuję, że nie będziesz pił alkoholu, nawet jeśli Twoi koledzy tak robią.”
Jasno pokazuj konsekwencje niestosowania się do ustalonych zasad. „Twoim obowiązkiem jest zmywanie naczyń po kolacji. Jeśli tego nie zrobisz, nie będę miała sztućców i talerzy, żeby przygotować dla nas śniadanie, więc nie będę tego robić. Sam będziesz robił sobie śniadanie.”

Pamiętaj, że Twoje dziecko bardzo chce słyszeć dobre rzeczy o sobie właśnie od Ciebie.
Nastolatkowi bardzo zależy na tym, żebyś dostrzegał to, co robi dobrze i mówił mu o tym – nie myśl, że jeśli coś jest dobrze zrobione, to tak powinno być i nie ma potrzeby o tym mówić.
Twoje dziecko najwięcej dowie się z Twojej pochwały, jeśli powiesz, co widzisz i co czujesz: „Widzę, że posprzątałeś w kuchni – naczynia są umyte, zniknęły okruszki ze stołu, a podłoga jest zamieciona. Wejście do czystej kuchni to dla mnie przyjemność.”

Żródło:

PEDAGOG